Royal Mint | |
---|---|
Edificio actual da Royal Mint en Llantrisant, Gales. | |
Tipo | Establecemento público de carácter industrial e comercial. |
Fundación | Ano 886 |
Matriz | Her Majesty's Treasury |
Localización | Llantrisant Gales. Reino Unido. |
Persoas clave | Directora executiva: Anne Jessopp.[1] |
Industria | Metal. |
Produtos | Moedas, medallas, lingotes etc. |
Beneficio | 14,50 millóns de libras (beneficio de explotación 2017).[2] |
Número de empregados | Máis de 900. |
Na rede | |
https://www.royalmint.com/ | |
[ editar datos en Wikidata ] |
A Royal Mint ("Real Casa de Moeda") é unha casa de moeda de titularidade pública situada en Londres que cuña as moedas do Reino Unido e doutros diversos países e territorios do mundo. Baixo o nome de Royal Mint Ltd, constitúese como unha sociedade de responsabilidade limitada propiedade do Ministerio de Finanzas (Her Majesty's Treasury) e dispón dun contrato exclusivo para a subministración de todas as moedas do Reino Unido. Ademais de cuñar moeda circulante para uso tanto nacional como internacional, a ceca tamén elabora plaquetas, moedas conmemorativas, varios tipos de medallas e lingotes de metais preciosos.[3]
A compañía exporta os seus produtos a uns 60 países ao ano, o que representa o 70 % das súas vendas totais.[4]
Formada hai máis de 1.100 anos, foi historicamente parte dunha serie de cecas que se centralizaron para producir moedas para o Reino de Inglaterra, para toda Gran Bretaña e, finalmente, para a maior parte do Imperio Británico. A ceca orixinal londiniense, da que a Royal Mint é a sucesora, estableceuse en 886 e funcionou dentro da Torre de Londres durante aproximadamente 800 anos antes de se trasladar ao que agora se chama Royal Mint Court, onde permaneceu ata a década de 1960. Coincidindo coa asunción do sistema decimal para a moeda por parte de Gran Bretaña, a casa da moeda mudouse de Londres a unha nova planta 15 hectáreas en Llantrisant, Gales, onde permanece dende entón.
En 2009, logo de se aprobaren as recomendacións para a ceca, a Royal Mint deixou de ser unha axencia executiva do Goberno e adquiriu o status de empresa estatal. Desde esa data, a casa da moeda ampliou os seus intereses comerciais ao reactivar o seu comercio de lingotes e ao desenvolver un centro de visitantes, cun custo de nove millóns de libras.